Derde dag: Naar Escalles

Vanmorgen op de camping in Adinkerke wisten we nog niet waar we vandaag naar toe zouden rijden. Gisteravond hebben we met een campinggast staan praten die vertelde dat in de buurt van het plaatsje Escalles een hele mooie camping is en dat je daar heel mooi kunt wandelen.
Escalles ligt maar zo’n 75 km van Adinkerke vandaag, dus dat is ongeveer een uurtje rijden. We besluiten om daar naar toe te rijden en daar een stukje te wandelen en daarna nog circa een uurtje te rijden en daar ergens een camping te zoeken.
We willen vandaag persé vroeger de camping af dan gisteren en doen hard ons best om voor 11 uur van de camping af te zijn. Dat lukt ons maar net. We rijden eerst naar een tankstation in de buurt. We moeten met de bus toch wel iedere dag tanken. We proberen te tanken als de tank op een kwart staat, maar we vertrouwen het brandstofmetertje niet helemaal. Ik vind het zelf heel lastig om uberhaupt op dat metertje te letten. Met mijn eigen auto rijd ik net zo lang tot ik een piepje van de brandstofmeter krijg en dan rijd ik nog eens 100 km door voordat ik eens ga tanken. Ik denk niet dat er in een auto uit 1973 al een brandstofmeteralarm zit. Toen gisteren de meter iets over de helft was, kwamen we vervolgens nergens meer een tankstation tegen en inmiddels was de tank al op 1/8e. We kopen daarom bij het tankstation ook een jerrycan van 10 liter en tanken deze ook vol met diesel. Just in case…
Bij het tankstation vragen we ook om een kaart van Normandië maar die heeft ze niet meer.
Adinkerke is een grensplaatsje in België en in één straat (eigenlijk een doorgaande weg) zitten verschillende grote winkels die tabak en chocolade verkopen. We trekken hieruit de conclusie dat tabak en chocolade in Frankrijk een stuk duurder is. Niet geschoten is altijd mis, dus we checken bij twee van de tabakgiganten of ze toevallig ook autokaarten verkopen. Dat doen ze niet. In de tweede winkel wist één van de bediendes in het Frans en een beetje Engels wel te vertellen dat er verderop een Carrefour zat en dat ze het daar vast en zeker zouden hebben. Dus… wij naar de Carrefour. Het kwam goed uit, want we moesten vandaag ook nog wat boodschappen halen.
Hoewel we niet lang in de Carrefour zijn geweest, was het toch al weer 1 uur toen we verder reden naar Escalles. Geen idee wat er toen met de tijd gebeurd is, maar ondanks dat het slechts een uurtje rijden zou zijn en ondanks dat we wel over de snelweg zijn gereden, waren we toch pas tegen drieën in Escalles. We wilden naar het Cap Blanc Nez en het monument wat daar staat voor de Dover Patrol, maar we konden de parkeerplaats niet op. Bij de entree van de parkeerplaats stond zo’n ijzeren poort die aangaf dat je er niet in kon als je hoger was dan 2,10 meter. Onze camperbus is 2,35 meter. Er zou anderhalve kilometer verder een parkeerplaats zijn voor bussen en campers , maar die hebben we blijkbaar gemist. In het volgende plaatsje: Wissent vonden we wel een parkeerplaats voor campers waar je ook 24 uur mocht blijven staan = gratis camperen dus. Nadat we daar heel even gestaan hebben en een broodje hebben gegeten, besluiten we toch om terug te rijden naar het plaatsje Escalles om vandaar naar het monument en over de krijtrotsen te wandelen.

Zo bedacht, zo gedaan. Om half vier vertrokken we richting le plage (= het strand). Daar hebben we eerst een stukje langs de waterlijn gelopen met aan onze linkerhand de zee van het Kanaal en aan onze rechterhand de krijtrotsen. We hoorden de zee ruisen, we hoorden de meeuwen krijsen, we voelden de wind onze haren alle kanten op blazen en we voelden ons heerlijk en vrij. Na de strandwandeling zijn we naar Obelisk de la Dover Patrol gelopen. Het was heerlijk om weer eens een beetje te bewegen. Dat was er de laatste weken namelijk wat bij ingeschoten.

In Escalles hadden we een camping gezien, waarvan we direct al zagen dat dit niet de mooie camping was, waar de campinggast over vertelde, maar we hadden geen zin om verder te zoeken en een camping is toch eigenlijk alleen maar een plek waar je je camper voor een nachtje neer mag zetten, waar je naar het toilet mag en onder de douche en waar je de beschikking hebt over elektriciteit. Dus we zeuren vandaag niet te veel over gezelligheid en gemoedelijkheid op de camping en melden ons aan voor een plaatsje.
We komen er al gauw achter dat we een deel van de stekker bij de vorige camping hebben laten liggen. Een domme samenloop van omstandigheden. Bij de vorige campings had ik de elektriciteit  aangesloten en ook weer afgekoppeld. Kristel had de elektriciteit bij de laatste camping afgekoppeld en wist niet dat het stukje zwarte snoer met adapter ook van ons was. Ik wist niet dat Kristel dat niet wist en heb het niet gecontroleerd.
Gelukkig konden we op de camping een adapter lenen (wel 20 euro borg betalen). Benieuwd hoe we dit op de volgende campings gaan doen.

Vanavond gaan we uit eten, je moet jezelf tenslotte af en toe verwennen. Naast de camping zit een visrestaurant waar we mosselen zijn gaan eten. Het is er erg druk en er zitten ook ‘locals’ dus het zal een goed restaurant zijn. De bediening spreekt Frans en Engels. De mosselen smaken goed. Ik vind een flink steentje tussen mijn mosselen. Toch zeker wel een centimeter doorsnede. We melden dit en krijgen excuses aangeboden. Afijn, ik weet hoe mosselen in mosselsorteerbedrijven geschoond worden, dus snap dat dit wel eens voor kan komen. Als dessert eten we Tarte Tartin. Ik vind een steeltje in mijn Tarte, maar begrijp dat het om een natuurlijke grondstof gaat en dat dit een keertje kan gebeuren. Bij de koffie vinden we een reeds geopend en reeds gebruikt kuipje koffiemelk op het schoteltje van Kristel. Ze drinkt geen melk in haar koffie, dus het maakt niet  uit, maar dit is een slordigheidje die niet had mogen voorkomen. We geven daarom geen fooi als we afrekenen.

Review: camping Cap Blanc Nez in Escalles: De camping ligt vlakbij de zee en de Cap Blanc aan de buitenrand van het stadje Escalles. Personeel was niet vriendelijk, maar deed hun best om dit wel te zijn. Ze spreken Frans en een klein beetje Engels. Sanitair is verouderd. Brood voor de volgende dag kan besteld worden. Er is ook een winkeltje met souveniers en een frieterie.

Review: Brasserie les Falaises: Dit restaurantje is naast bovenstaande camping gelegen. Er staat met name vis en zeevruchten op de kaart, maar er is ook wel iets te vinden voor vleeseters. De inrichting is eenvoudig. Het personeel is jong en vlot en spreekt een beetje Engels. De bediening is professioneel vriendelijk. Ze hebben veel verschillende soorten mosselen op de kaart staan, maar ze smaken alsof de mosselen in grote pannen naturel gekookt zijn en afhankelijk van de bestelling in het serveerpannetje worden overgoten met een sausje. Door de hoeveelheid saus zijn de mosselen zelf niet goed te proeven. Duur is het niet. Voor 2 X mosselen, drinken, 2 X dessert en 2 X koffie betalen we ongeveer 60 euro. (Echter: we hadden ook op de kaart gekeken bij een restaurantje in het centrum en daar was het nog voordeliger)