Schat zoeken

Vanmorgen toen we wakker werden was de lucht weer bewolkt en grijs. Dat was erg jammer, want de excursie die we vandaag gaan maken, zou ons naar een punt brengen waar je een mooi uitzicht hebt, bij helder weer.
We hadden vanmorgen allebei spierpijn van het sneeuwscooter rijden. Vooral in onze schouders.

We besloten vanmorgen een andere route te nemen naar het hotel voor ons ontbijt. Normaal lopen we eerst een stukje rechtdoor en dan gaan we linksaf, stukje rechtdoor en dan weer linksaf. Nu gingen we meteen vanuit ons huisje naar links en een stukje rechtdoor. Al vrij snel zagen we het hotel, het scheelde zeker de helft qua tijd. Dit wordt onze nieuwe vaste route naar ons ontbijt.
Je hebt trouwens veel keuze voor het ontbijt. Witte broodjes, bruine broodjes, roggebrood, croissants, donker Fins brood, zoete broodjes, havermoutpap, alles voor een Engels ontbijt, yoghurt, 4 verschillende cereals, allerlei toevoegingen erbij zoals jam, bessensap, besjes, fruit, gedroogd fruit, gedroogde cranberries, muffins, koekjes. Het is enorm uitgebreid.
Angèle gaat meestal voor de donkere Finse broodjes met marmelade en met kaas en een croissantje en een kop thee en daarna nog een kop koffie, ik ga meestal voor de yoghurt met appel/kaneel-crunch en die mix ik met de cranberries, gedroogd fruit, schepje met besjes, schepje jam en wat honing. En een kopje groene thee erbij, soms een glaasje sap. Af en toe een croissantje en een gemberkoekje, lekker hoor!

Na het ontbijt gaan we nog even terug naar onze cabin. Tegen tienen lopen we naar de afgesproken plaats waar we verzamelen voor onze tocht naar de amethistmijn. Een speciaal voertuig met rupsbanden en sneeuwschuivers voorop staat al klaar. Het lijkt op een soort trein. Naast de Pendolino staat een vrolijke chauffeur met een stoer Vikingen uiterlijk (baard, vet haar, diepgelegen blauwe ogen en een wollen muts op), die ons vrolijk begroet en ons helpt met instappen. Bijna alle mannen hebben hier een baard, isoleert vast goed tegen de kou ;-) Als we instappen vragen we waar de beste plek is. We zijn namelijk de eerste en hebben nog alle keus. De Viking antwoordt dat dat voorin in het eerste voertuig is, gelijk achter de bestuurder en zijn trouwe viervoeter.
De rit naar de amethistmijn duurt ongeveer een half uur, onderweg pikken we nog wat toeristen op.
Voordat we bij de mijn aankomen, hebben we nog een korte tussenstop van een kwartier voor het maken van foto’s, een sanitaire stop en/of een kop koffie.

Om 11.00 u gaan we verder naar de mijn. Daar aangekomen hebben we een spectaculair uitgezicht met een flinke wow-factor. Tenminste, dat was het eerste woordje dat ik uitsprak, toen ik uit de wagon stapte: wow!!
Vlug een paar foto’s gemaakt, alvorens we uitleg kregen over de mijn en de verschillende soorten stenen die er gevonden konden worden: amethist(uiteraard!), rookkwarts, gewone kwarts.
Na de uitleg mochten we de mijn in om zelf met een pikhouweel wat stenen uit te graven. Als de steen in je hand paste, mocht je hem houden, was de steen groter, dan kon je onderhandelen over de prijs, mocht je de steen willen hebben.
Angèle en ik hebben vlijtig gegraven, ik voelde me net een van de zeven dwergen van Sneeuwwitje.
We hadden allebei 4 kleine stukjes steen, waaronder amethist en een stukje aventurijn.
Dat was onze schat van vandaag.

Op de terugweg zaten we in de 2e wagon, we hadden al een flink stuk van de terugweg erop zitten, toen het voertuig vast kwam te zitten in de sneeuw. De chauffeur moest opzij voor een paar sneeuwscooters en is toen een beetje gekanteld. Met geen mogelijkheid konden we verder rijden. Na een kwartier werden we opgehaald door een busje die ons terugbracht naar de opstapplaats.

Thuis aangekomen hebben we macaroni klaargemaakt, want we hadden best wel trek gekregen.
Verder nog een beetje gelummeld en rustig aangedaan vanmiddag, om energie te sparen voor vanavond: een trip van 2,5 uur met sneeuwschoenen op zoek naar het Noorderlicht. Aangezien het weer helemaal bewolkt is, verwachten we niet dat we het Noorderlicht ook echt gaan zien.