Dag 17: Winterse landschappen op de Icefields Parkway

Weer: sneeuw, koud, mistig
Aantal km’s gereden vandaag: 213 km
Aantal km’s gereden totaal: 2332 km
Gespotte dieren: raaf, reeën, moederbeer met 2 cubs

Vanmorgen om 7 uur lag er zeker 20 cm sneeuw op de picknicktafel. Het sneeuwde nog steeds. Het condens aan de binnenzijde van de ramen van de camper was bevroren. Omdat het nog zo slecht weer is blijven we lekker liggen en vallen terug in slaap. We hebben overigens heerlijk geslapen en het niet koud gehad onder onze twee dekbedden. Als we opstaan merken we pas hoe koud het is in de camper en we kleden ons supersnel aan.
Half 12 rijden we de camping af. Heel voorzichtig want er ligt een flink pak sneeuw op de wegen van de camping. We komen de kampeerwachter tegen aan het begin van de weg naar de camping en ze vraagt ons hoe het op de camping is. We antwoorden dat het een prachtig winterwonderland is en dat de weg redelijk begaanbaar is. Ze vertelt ons dat het vaker sneeuwt in september, maar dat deze hoeveelheid zo vroeg in september toch uitzonderlijk is.
Vlakbij de camping begint een mooie korte wandeltrail: Wilcox Pass. Omdat we geen zin hebben om door de kou en de sneeuw te lopen, laten we de wandeling voor wat het is en gaan we gelijk op weg.
We rijden de Icefields Parkway naar het oosten. Het is alsof we door een doos met kerstkaarten rijden. Zo veel mooie prachtige sneeuwlandschappen. De weg is redelijk tot goed begaanbaar. We genieten met volle teugen van de winterse taferelen. Als er in Nederland zoveel sneeuw in de winter valt is dat nieuws. Hier ligt het gewoon al even in september op de weg. Best wel bijzonder dat we dit meemaken. Wie heeft er nou van die winterse beelden in zijn zomervakantie? We krijgen zo een beetje een beeld, hoe Canada in de winter er uit moet zien. Niet helemaal natuurlijk, want gisteren hebben we gehoord dat het in Canada in de winter zo gemiddeld -20 °C is.
We stoppen af en toe om van de uitzichten te genieten en foto’s te maken. Bij uitkijkpunt Howse Pass lopen we een kort rondje.
Nadat we anderhalf uur onderweg zijn (we hebben dan pas 50 km afgelegd) stoppen we bij een souveniershop annex kruidenierswinkel annex cafetaria. Eerst bekijken we de souvenirswinkel uitvoerig en daarna eten we een kommetje soep en een broodje. We nemen een beker koffie mee voor in de auto. Als we in de auto stappen, zien we dat we wel 2 uur en een kwartier binnen zijn geweest.
Het uitzicht trekt helemaal dicht en hoewel de weg goed zichtbaar is, zien we niet meer dan besneeuwde dennenbomen. De rocky mountains die daarachter en daarboven ergens moeten zijn kunnen we niet zien. We rijden op de mooiste weg van Canada, maar zien de uitzichten die je hier hoort te zien niet.
Bij Peyto Lake stoppen we en gaan we toch even de auto uit. Goed aangekleed beginnen we aan de wandeling naar het uitzichtspunt. Al gauw gaat het wandelpad iets omhoog en met de sneeuw en de nattigheid is dit erg glad, dus gaan we terug naar de camper. We hadden op het informatiebord gelezen dat er nog een parkeerplaats is die dichter bij het uitzichtspunt is. Deze parkeerplaats kunnen we echter niet vinden en dus zien we het Peyto Lake niet.
Bij Bow Lake stoppen we wel. Het is hier prachtig met de bergen die net zichtbaar beginnen te worden in de mist. Hier staan ook 6 “red chairs” waarmee we op de foto gaan. We lopen een stukje langs het meer door de sneeuw.
Als laatste stop op de Icefields Parkway parkeren we bij Herbert Lake.
We verlaten de Icefields Parkway en rijden via de 1 naar Golden. Wanneer we voorbij het plaatsje Field rijden, is opeens alle sneeuw uit het landschap verdwenen.
Een paar kilometer voor de camping als we op een kleine weg rijden zien we opeens een beer langs de kant van de weg in de struiken. Het is een moederbeer met twee cubs. We stoppen direct, maar voor we een goede foto hebben kunnen maken, zijn de beren alweer verder de struiken in gelopen en zien we ze niet meer vanuit de auto. We zijn niet zo onverstandig om de auto uit te gaan op zoek naar de beren.
Om kwart voor acht rijden we het Golden Golf & RV park op. Het is even wat onduidelijk waar we ons moeten melden. Het blijkt dat we ons bij het clubgebouw van de golfclub moeten melden, maar nergens staat aangegeven waar dat is. Eerst rijden we een stuk terug, omdat we daar een gebouw hadden gezien, maar dat bleek het toch niet te zijn. Vervolgens rijden we verder en we vinden een paar km verderop inderdaad het clubgebouw van de golfclub. Helaas is het inmiddels na achten en gingen ze om 8 uur dicht. Morgen mogen we ons melden.


P.S.:  vergeten jullie niet om ook af en toe bij de video’s te kijken? Er staan filmpjes op van kolibrie, eekhoorn, eland, zalm ende gletsjer wandeling.