Dag 13: Naar Jasper National Park

Weer: Fris, bewolkt, 14°C, einde van de dag regen
Aantal km’s gereden vandaag: 370 km
Aantal km’s gereden totaal: 1854 km
Gespotte dieren: bald eagle, ree, hele kudde herten, beer

Vannacht heeft het de hele nacht flink geregend.
Vandaag waren we al vroeg uit de veren. Rond tienen reden we de campground af. We reden naar het zuiden, terug naar Clearwater. In Wells Gray Provincial Park wilden we nog een aantal watervallen bekijken. De eerste op onze route was Mouls Falls. We parkeerden de camper op het laatste vrije plekje op de parkeerplaats en trokken onze wandelschoenen aan. We verwachtten hooguit 10 minuten te moeten lopen, maar misschien was het pad wel modderig of steil. Toen we aan de wandeling wilden beginnen zagen we op het bordje staan dat het 2,9 km lopen is naar de waterval. Dat vonden we voor vandaag te lang. Ongetwijfeld is het een hele mooie wandeling, maar om nu 6 km te gaan lopen (waarschijnlijk 2 uur) terwijl we vandaag nog zo ver moeten rijden, vonden we allebei geen goed idee. Vandaag rijden we namelijk naar Jasper. Een rit van 370 km waar we volgens Google Maps 4,5 uur over zullen doen. Er is dus geen tijd om lekker 2 uur te wandelen. Enigszins teleurgesteld deden we onze wandelschoenen weer uit.
12 km verder stoppen we weer, maar nu voor de Spahat Falls. Spahat in First Nation language betekent “beer”. De waterval is 60 meter hoog. Deze is gelukkig wel 5 minuten lopen vanaf de parkeerplaats. We trekken toch onze wandelschoenen aan. Als we de waterval gezien hebben, rijden we verder naar Clearwater.
In Clearwater gaan we opnieuw naar de campingwinkel. Nu om een bijltje te kopen, want na het succes met het kampvuur van gisteren, willen we dat nog een keer. En nu willen we zelf de houtjes hakken. Ze hebben 3 maten bijltjes. Eén zo groot als een A4-tje, één zo groot als een A3-tje en één zolang als driekwart arm. We kiezen voor de middelste, want het bijltje moet dadelijk ook nog mee in de koffer, dus liever niet te zwaar en te groot zijn.
Bij de Tim Horton’s drinken we koffie, eten we een broodje en uploaden we de foto’s en het verhaal van eergisteren.
Kwart voor één gaan we weer op weg. We hebben een pauze gehad van 1:15 uur. We hebben nog 325 km voor de boeg. De eerste 315 km moeten we op dezelfde weg blijven (5 North). Volgens ons is er in Nederland geen enkele snelweg 315 km lang.
Onderweg in de buurt van Blue River, zien we onze eerste Bear Jam. EenBear Jam is een file van toeristen die een beer zien en stoppen om deze te fotograferen of te filmen. Aan de andere kant van de weg zien we een aantal campers en auto’s met alarmlichten in de berm van de snelweg staan. Op het moment dat we ons afvragen wat er aan de hand zou zijn, zien we een grote zwarte beer in de berm lopen. Helaas zaten er een aantal auto’s vlak achter ons en konden we dus niet op de rem om de camper aan onze kant in de berm te zetten. We zijn doorgereden tot de volgende afslag en toen teruggereden en ook in die Bear Jam gaan staan. Helaas was de beer al gevlogen, of waarschijnlijker weggelopen, want we zagen geen beer meer. Bij de volgende afslag dus weer gedraaid om weer in de goede richting te rijden. Wel spannend al die beren, die we net niet zien. De hele weg hebben we goed uitgekeken naar beren in de berm, maar geen één meer gezien. We zagen nog wel een Bald Eagle hoog in een dode boom zitten en een Mule Deer ergens beneden in de vallei.
Ongeveer halverwege de rit stoppen we om even de benen te strekken en van chauffeuse te wisselen.
Later stoppen we nog om te tanken. Soms staan hier bordjes met teksten als “check your fuel. Next gas station over 93 km”. Het zou logisch zijn om dit bord vlak voor de laatste benzinepomp te plaatsen, maar dat doen ze dus niet. Je rijdt op een snelweg en ziet dan opeens dat bord en geen benzinepomp in de buurt. Je draait dan ook niet even om, om naar het vorige stadje terug te rijden. We tanken dus als de tank ongeveer half leeg is. Er gaat dan zo’n 95 liter in, wat ongeveer 150 dollar kost.
Tijdens de rest van de rit, worden we getrakteerd op mooie vergezichten. Vooral de bergen van Mount Robson Park en het Moose Lake vinden we erg mooi.
Vlak voor Jasper reden we de provincie Alberta in en kwamen daarmee gelijk in een andere tijdzone. Voor ons ging de tijd een uur vooruit. Het tijdsverschil met Nederland is nu nog maar -8 uur.
In Jasper National Park, zien we 2 km voor de camping weer een Wildlife Jam. Eerst dachten we dat het was voor één hert die in de berm liep, maar al gauw zagen we dat aan de overkant van de weg een complete kudde herten liep, inclusief een majestueus mannetje. Er stonden enorm veel auto’s aan de kant van de weg en niet alle mensen hielden de safety rules in acht. Er waren er genoeg, die het hert van zeer dichtbij probeerden te fotograferen. Je kon aan zijn gedrag zien, dat het hert hier geagiteerd van raakte.
Toen we ons aanmeldden bij Wapiti Campground, werd er gevraagd of we een fire permit wilden kopen. Dit kost 8,80 dollar per nacht en het hout is dan gratis. We wilde graag weer een kampvuurtje en kochten zo’n permit. Voorlopig alleen maar voor de zondagavond. We weten nog niet precies wat we morgen en overmorgen gaan doen. We blijven hier 3 nachten.
Ondanks dat dit een natuurcamping is, zijn de campingplaatsen erg klein en heb je vrij zicht op alle buren om je heen (en zij ook op ons).
Nadat we wat hout hadden opgehaald, gingen we ijverig aan de slag om ons vuurtje te bouwen. Kristel leefde zich uit op de blokken hout met onze nieuwe bijl. Dat viel nog niet mee. Of eigenlijk viel het zelfs tegen. De park operator die ons gisteren geholpen had, sloeg met één ferme klap de stukken hout doormidden. Wij stonden te hakken en te zwoegen, maar echt doormidden gingen de stammetjes niet. Ons bijltje was waarschijnlijk toch te licht.
Zoals gezegd hadden de buren ook goed zicht op ons en blijkbaar konden ze ons geploeter niet langer aanzien. Een Canadees die 2 campers verderop stond, kwam ons zijn grote bijl lenen. Hij deed ook nog even voor hoe we het moesten doen. Hij zei, dat hij wel kon zien dat we Europese toeristen waren en begreep dat we geen grote bijl hadden. Met de grote bijl ging het een stuk makkelijker, alhoewel we wel denken dat Kristel morgen spierpijn heeft. Later kwam de dame van de camper naast ons ook nog even langs om te vertellen dat we onze energie verkeerd gebruikten, door op de grond te hakken, we konden het te hakken hout beter op de steen leggen. Ze gaf nog meer tips en vertelde ook dat de dode naalden van een naaldboom die vlakbij stond het vuur goed zouden laten branden. We hadden ergens gelezen dat je geen planten of hout van de campsite mocht gebruiken om een vuur aan te maken of aan te houden, dus we hebben maar 2 hele kleine takjes gepakt. Ergens was het wel fijn dat iedereen zich zo om ons bekommerde. Het voelde vooral vriendelijk aan en niet bemoeizuchtig.
Toen Kristel de bijl terug ging brengen heeft ze nog een hele tijd met Philip en Charlene staan praten. Ze heeft ook veel tips gekregen over dingen die we in de omgeving kunnen doen. Er is hier sowieso veel te doen, dus we krijgen een paar drukke dagen.
Met de uitleg van de park operator van gisteren en met de tips van vandaag, lukte het ons om een prachtig kampvuurtje te maken. Tot een uur of elf hebben we naar ons kampvuurtje zitten kijken en van de warmte zitten genieten. Het regende toen al een tijdje en dat zorgde ervoor dat onze gezichten gloeiden van het kampvuur en onze ruggen nat waren van de regen. Een bijzondere kampervaring.
De hele avond horen we burlende herten. Het is een verrassend hoog geluid. We hadden gedacht dat het burlen van herten een laag geluid zou zijn, maar dat is niet zo.