Zesde dag: Lazy Sunday, Snowshill Manor en Broadway.

We hadden gepland om op deze zondag naar Blenheim Palace te gaan. Echter, lazen we gisteravond in de folder dat er vandaag een Triathlon is. Dat lijkt ons geen goede dag om dit paleis te bezoeken.
Omdat we eigenlijk erg moe waren (Geen idee van wat, misschien wel gewoon de vermoeidheid die we opgebouwd hebben en die er tijdens een vakantie uitkomt.) en omdat het toch zondag is, hebben we lekker uitgeslapen en daarna gebruncht. Rond half 2 vertrokken we richting Snowshill Manor. Snowshill Manor is een 16e eeuws huis welke het laatst is bewoond door verzamelaar Charles Paget Wade. Mr. Wade heeft in zijn tijd 22.000 objecten verzameld. Hij verzamelde, volgens eigen zeggen, geen waardevolle spullen, maar objecten die mooi en kleurrijk waren en die getuigen van vakmanschap. In de Manor staan alle spullen tentoongesteld (althans een gedeelte). Mr. Wade wilde niet dat er labels bij geplaatst werden, want dan leek het te veel op een museum. Wanneer je meer wilt weten over een object, dan moet je dat aan één van de vrijwillige gidsen vragen. Het licht in de Manor is gedimt omdat Mr. Wade een intieme sfeer van huiselijkheid wilde creëren en alleen verlichting met kaarsen toestond. De collectie is inderdaad erg bijzonder en breed uiteenlopend. Zo zagen we verschillende Chinese kasten, houtsnijwerk, ivoorsnijwerk, schelpen die bewerkt waren, vlaggen, wandtapijten, schilderijen, Samourai-harnassen, kleding, miniatuurhuisjes, schilderijen, glaswerk, een stuk of 15 grote miniatuurschepen, een zolder vol met fietsen, kinderwagens en bolderkarren, poppen, poppenhuizen en een toverlantaarn. (Raar dat er daar maar 1 van was). Leuk om er langs te lopen en naar te kijken, maar een toelichting vragen aan de gidsen, hebben we niet gedaan. De tuin die bij de Manor hoort is kleurrijk en fantasievol ingericht, met allemaal verborgen zitjes en een op schaal gemaakte haven in de vijver, compleet met vuurtoren en kroegen. Het was lekker weer, dus we hebben lang door de tuin gezworven. Overigens moet die Charles Wade een behoorlijk excentriek figuur zijn geweest. Hij gebruikte de Manor alleen voor zijn verzameling en woonde zelf in de kleine Priest cottage die ook op het landgoed staat. Ik dacht: “het zou je man maar zijn, die iedere keer met zo’n verzamelobject aankomt en waarvan je niet eens in dat mooie huis mag wonen”, maar later las ik dat hij pas op 64 jarige leeftijd is getrouwd en dat zijn vrouw en hij na 5 jaar vertrokken naar West-Indië (de Cariben). 5 jaar later stierf hij toen hij de Manor bezocht. De Manor, het landgoed en de hele collectie is aan de National Trust geschonken.
Rond half vijf liepen we naar de Tearoom, omdat we zin hadden in thee/koffie met iets lekkers. Helaas waren alle lekkere stukken taart al uitverkocht en dronken we alleen een potje thee en beker koffie op het terras.
We reden naar Broadway,  een klein plaatsje met gezellige Cotswold straatjes en huisjes, om te kijken of we daar nog iets lekkers konden eten. Het was al tegen zessen en de tearooms en koffietentjes waren natuurlijk al dicht. We hebben wat rondgelopen door de stadjes en de verschillende huisjes en tuintjes bewonderd. Tot nu toe vinden we dit het meest mooie Cotswolds stadje wat we gezien hadden. Na ongeveer een uurtje rondslenteren gingen we bij ‘The Crown and the Trumpet’ op het terras zitten, voor een biertje en echt English Pubfood. Kristel had Fisherman’s Pie en Angèle had Evesham Vale Pie (rund met pruimen) en we hadden allebei Rhubarb and Ginger Fruit Crumble with Custard als toetje. Alles was lekker! Nadat we uitgegeten waren en de zon verdwenen was zijn we teruggelopen naar de auto en teruggereden naar huis. Rond kwart over negen waren we thuis.