Dag 10 Bryce Canyon en Kodachrome Basin State Park

Temperatuur: geschat: 20 °C en regen, regen, regen en hagel
Afgelegde miles totaal: 1032 miles; vandaag afgelegde miles 21,3 miles (34,1 km)
Gespotte dieren: golden-mantled ground squirrel, black-tailed Jackrabbit(lijkt op een haas), verschillende vogels, oa: mountain bluebird, white-breasted nuthatch, blackbird, kolibri, fox sparrow


Vandaag hebben we voor ons doen iets geks gedaan. We hebben vanmorgen om 5.45 u de wekker gezet, want we willen de zonsopkomst zien bij Bryce Canyon. Bryce Canyon staat bekend om de zachte kleuren die vooral bij zonsopkomst en zonsondergang erg mooi moeten zijn.
Tegen 6.45 u rijden we door en parkeren de RV bij ‘Sunrise Point’.
We zijn niet de enigen die vroeg uit bed zijn gekomen. Er staan al een aantal mensen met de camera’s in de aanslag. Om 7.10 u komt de zon op. Het is een mooi schouwspel om te zien, hoe de zon moeite doet om door te breken, want er hangt een grote wolk voor. Als er zo nu en dan wat zonnestralen doorbreken, schijnt dat mooi op de hoodoos. Heel bijzonder is dat de vogels begonnen te zingen op het moment dat de eerste zonnestralen te zien waren. Alsof je een radio aanzet.

Na een tijdje foto’s geschoten te hebben en van de omgeving te hebben genoten, hebben we eigenlijk best zin in een kop koffie. We gaan eerst het park uit, want na 8.00 u mag je er met de RV niet zijn en moet je de RV elders parkeren en met de shuttlebus verder.
We bezoeken het visitor centre. We kijken er wat rond in het winkeltje en kopen wat souvenirs. Daarna vragen we  waar de RV geparkeerd kan worden en of de bistro in het park open is. Volgens het meisje kun je er tot 10.00 u terecht en dan weer vanaf 11.30 u. Het is inmiddels 9.20 u en we moeten de RV nog parkeren en met de shuttlebus mee. Het kopje koffie zit er even niet in.
Wat we nog niet wisten en wat echt heel leuk is, is dat je bij elk Nationaal Park een stempel kunt krijgen. Ze verkopen dus ook speciale Nationaal Park paspoorten waarin je de stempels kunt verzamelen. Als we dat eerder hadden geweten… We twijfelen of we zo’n paspoort moeten kopen en doen het niet, waar we over een paar uur alweer spijt van zullen krijgen.

Met de shuttle bus rijden we het park in om bij Bryce Point weer uit te stappen. Eigenlijk stapten we alleen uit om van het uitzicht te genieten maar we besluiten ter plekke om de Peek-a-boo trail te wandelen, zo’n 8,8 km. Deze trail kun je eventueel combineren met de Navajo trail, dan is het 7,8 km.
De Navajo trail hadden we gisteren al gelopen, dus we gaan voor de Peek-a-boo trail. Deze loopt ook steil naar beneden en kent veel hoogteverschil(479 m) en valt onder de categorie: moeilijke wandeling (strenuous hike).

Het weer is prachtig, volop zon en blauwe lucht, in de verte horen we af en toe wel wat gerommel in de lucht. Er wordt hier overal gewaarschuwd voor onweer. Onweer, vlak bij of in de verte kan zorgen voor flashfloods (veel water dat opeens door droge rivierbeddingen en in valleien stroomt), maar ook de bliksem kan voor persoonlijke ongemakken zorgen en door bliksem en regen kunnen stenen naar beneden vallen.

Het eerste stuk loopt zigzaggend toch wel vrij steil naar beneden. Omdat het vanmorgen geregend heeft, plakt de klei aan onze schoenen wat het lopen niet vergemakkelijkt. Het uitzicht is prachtig. Net als gisteren kijk je terwijl je naar beneden loopt op de hoodoos en naar prachtige uitzichten in de verte en later loop je beneden tussen de hoodoos.
De lucht is na een uur wel wat minder blauw en wordt grijzer. We zijn nog niet op de helft van onze trail en besluiten vanwege het weer voor de inkorting te gaan, via de Navajo trail.
Onderweg komen we een park ranger tegen en horen de melding die hij door de portofoon van zijn collega boven ontvangt “ It’s gonna be very scary at Wallstreet”.(dit is een stuk op de trail, dat je via zigzagpaden omhoog moet) Dit klinkt lekker hoopgevend L en ons besluit om in te korten wordt hiermee bevestigd.
Het waait inmiddels en de donder is nu niet alleen maar in de verte. Het bliksemt ook. Het begint keihard te regenen. We schuilen tegen de rotswand onder een uitstekend stuk rots. Al gauw gaan er meer wandelaars schuilen. Het begint nu zelfs ontzettend hard te hagelen(!) en de hagelstenen blijven liggen, het lijkt wel een deken van sneeuw. De hagelstenen zijn groot, we zullen niet overdrijven door te zeggen zo groot als golfballen, maar toch zeker 0,5 tot 1 cm in doorsnee.
Door al dat water dat natuurlijk ook boven valt beginnen er stroompjes modder te ontstaan die naast het pad en over het pad naar beneden stromen. Dit gaat zo snel, eerst een klein stroompje modder wat vanuit een hoger gelegen gebied met een flinke snelheid naar beneden komt, dat uitmondt in een steeds bredere en sneller stromende modderstroom. Inmiddels zijn we op een veiliger plek gaan staan, waar de stroom langs gaat. Op de plek waar we eerst stonden was het niet veilig meer. Doordat er ook vanaf de bovenkant van alles naar beneden komt, inclusief stenen, was het veiliger om onder een uitstekende rots te staan, zodat je niks op je hoofd krijgt. De weg naar boven over het trappetje is eventjes onbegaanbaar. De modder stroomt daar in een soort van watervalletje naar beneden.
Ik moet zeggen dat als je met meerdere mensen dit meemaakt het wel een soort van band schept. Mensen probeerden elkaar gerust te stellen en te helpen.
Na een tijd klaarde de lucht op en was het hagelen en regenen gestopt. De modderstroom was ook minder hard gaan stromen. De weg naar boven was nog wel steil en erg modderig. Gelukkig hadden we goede wandelschoenen aan met een goed profiel. Echt wel nodig in dit gebied. En goede kleding aan. We zagen meisjes in korte broek en t’shirt, die hadden het dus koud. Hadden geen vest of jasje bij.
Zo verraderlijk hoe het weer zo snel kan veranderen in bepaalde gebieden.
Eenmaal boven aangekomen zagen de hoodoos er mooi uit, met die laag hagel, het leek net een winters tafereel en dat in de zomer.
Het was een spannend avontuur!

Met de shuttlebus terug naar de RV gegaan op de parkeerplaats. Natte kleding snel uitgedaan. En op dit moment is zo’n RV dus erg handig. Lekker even douchen, een warme kop soep eten en verse koffie gezet. We knapten er van op en waren zo weer warm.  Erg fijn zo’n RV!

Vervolgens op pad naar de volgende camping: Kodachrome Basin State Park campground. Dit is maar een korte rit en als ik dit schrijf staan we al op de campsite. Het is  een mooie plek op een rustige camping  met veel privacy. Helaas kijken we uit op een nogal bijzonder gevormde rots.
Helaas regende het nog steeds, en hebben we binnen op de bank wat informatie zitten lezen.   
Tegen de avond klaarde het op en hebben we toch nog buiten kunnen zitten.
Toen het donker was, hebben we aan je gedacht Femke. Aangezien hier geen lichtvervuiling is, hebben we zicht op een prachtige sterrenhemel. Hier hebben we een tijdje naar zitten kijken. We wisten niet, dat er zoveel sterren waren. We zagen heel licht ook een stukje melkweg. Prachtig beeld om te zien, vlak voor je naar bed gaat.