Zevende dag op Madeira: een niet gevonden wandelroute en zwemmen in Porto Moniz

Vanmorgen hadden we weer zon op ons balkon, maar het was nu te warm om buiten te eten en dus hebben we binnen ontbeten.

We hadden vandaag gepland om Levada wandeling 50 uit de Rother wandelgids te gaan wandelen. Deze gaat van Lamaceiros door het dal van Ribeira de Janela. Het leek een erg mooie wandeling en had veel tunneltjes, wat het een beetje spannend maakt. Het beginpunt was volgens google  maps op ongeveer een uur rijden van ons appartement. Na de wandeling zouden we naar Porto Moniz gaan.
We vertrokken rond 12 uur.  Hoewel, we tot nu toe, alle beschrijvingen uit de wandelgids goed konden volgen en de beginpunten zonder moeite konden vinden, lukte het ons maar niet om het beginpunt te vinden. Terwijl we aan het zoeken waren naar de wandeling, zijn we onderweg  nog wel gestopt bij 2 miradouro’s om van het uitzicht te genieten. Ook kwamen we onderweg nog een beginpunt tegen van een andere wandeling, maar deze leek ons te zwaar en te lang.
Hoewel we, gezien onze vertrektijd, om kwart over één met deze wandeling hadden kunnen beginnen, hadden we de wandeling om 14:45 uur nog niet gevonden. We waren inmiddels wat chagrijnig, omdat we het niet konden vinden en omdat het vreselijk warm was in de auto. Er zit wel een airco in de Clio, maar heel erg veel effect heeft deze niet. Buiten is het 24 graden, maar wij vinden het veel warmer aanvoelen en eigenlijk vinden we het te warm. We weten gelijk weer, waarom wij niet naar warme vakantiebestemmingen gaan.
We rijden uiteindelijk maar door naar Porto Moniz. Porto Moniz is een badplaats in het westen van Madeira. En dus heel druk met toeristen. Er is een aangelegde boulevard met bankjes en souvenirwinkeltjes. We parkeren de auto op de grote, gratis parkeerplaats. De andere parkeerplaatsen zijn allemaal betaald.
Op een bankje op de boulevard, met uitzicht op de zee en de branding, eten we onze broodjes op. Daarna lopen we naar de natuurlijke zwembaden (Piscinas Naturais). In de zee dichtbij de kust staan grillig gevormde rotsen. Deze zijn ontstaan door gestold lava. Tussen de rotsen zijn poelen, waar bij vloed zeewater instroomt. In deze poelen kun je zwemmen (of vissen). De Piscines Naturais aan de oostelijke kant zijn nog erg natuurlijk. De bodem is de bodem van de rotsen/zee. Hier kijken we even rond, maar als we de  30-40 cm grote vissen zien zwemmen, hebben we niet meer zo’n zin om hier te zwemmen. Aan de westkant hebben ze van deze natuurlijke poelen een heus zwembad gemaakt met kleedhokjes en douches en betonnen plateaus om op te zonnen. De entree is 1,50 p.p. Hier hebben we lekker een aantal uurtjes doorgebracht.
Als we rond half zeven het zwembad verlaten zien we dat Porto Moniz, zo goed als verlaten is. Alle dagjesmensen zijn weer naar huis. De toeristenrestaurants (met foto’s op de menukaart) liggen er verlaten bij en de souvenirwinkeltjes gaan dicht. Het nodigt niet uit om hier te eten. Op ons ‘verlanglijstje staat echter nog een bezoek aan restaurant Santo Antonio. Dit restaurant werd ons aangeraden door Miguel en werd ook aanbevolen op een blog van iemand die op Madeira woont. Aangeraden dus door locals en een goede score op tripadvisor. We besluiten naar dit restaurant te rijden. Het is circa 20 minuten bij ons appartement vandaan.
Restaurant Santo Antonio is inderdaad geweldig. Op de menukaart staan alleen Espetada’s van rundvlees en kip. Als bijgerechten alleen salade (groot of klein), frietjes, rijst, milho fritto (gebakken maisblokjes) en garlic bread. We kiezen allebei voor een espetada op een laurierstok. Dit moet het gerecht nog meer smaak geven. Daarbij wat salade, garlic bread en milho fritto. Er wordt al snel 1 spies gebracht. We verbazen ons dat het maar één spies is, maar aangezien er 8 stukken vlees van circa 6 X 6 X 6 cm op zitten, zal het wel voldoende zijn en gezamenlijk laten we ons de spies smaken. Met de bijgerechten erbij is het eigenlijk wel ruim voldoende. Als we het laatste stuk vlees van de spies halen wordt er echter nog een tweede spies gebracht. Aha, zo werkt het dus. We hebben eigenlijk al een redelijk volle buik en kijken ietwat beteuterd naar deze 2e spies. Het kost ons wat moeite, maar uiteindelijk krijgen we het toch op. De maaltijd besluiten we met een bica (espresso), garoto (espresso met melk), puddim maracuja (maracuja-pudding) en bolo de Bolacha (taart van biscuitjes). We hebben echt heerlijk gegeten. Voor 45 euro waren we klaar, inclusief de fooi.
Rond 22:00 uur weer thuis.
Thuis ontdekken we, dat we onbedoeld een wedstrijdje gedaan heeft, wie het ergst verbrand is. Kristel heeft gewonnen, maar dat komt alleen maar omdat zij een bikini aanhad en Angele een zwempak :^)