Dag 16: Lower Antelope Canyon

Temperatuur: 29 °C
Afgelegde miles totaal: 1879,6 miles; vandaag afgelegde miles 141,6 miles (227 km)
Gespotte wilde dieren: raven, grondeekhoorn, hertjes, groot hert met gewei (vlak langs de kant van de weg), Road Runner (?)


Vanmorgen zijn we wederom vroeg opgestaan. We hebben een reservering bij de Lower Antelope Canyon. De Lower Antelope Canyon lijkt op de Upper Antelope Canyon voor wat betreft de kleuren en structuren van de wanden. De Lower Antelope Canyon is echter ondergronds waarbij de Upper Antelope Canyon gelijkvloers is. Dit maakt dat je voor een bezoek aan de Antelope Canyon trapjes op en af moet. Daarnaast is de Antelope Canyon smaller en moet je soms een beetje klauteren. Nu we ze allebei bezocht hebben, vinden we de Lower Antelope Canyon mooier en indrukwekkender.
Nadat we de camping afgereden waren, ontdekten we dat we een half uur te vroeg waren. We hadden de inchecktijd (half uur voor vertrektijd) aangezien voor de vertrektijd. Omdat we nu tijd over  hadden, hebben we eerst de propaantank bij laten vullen. Volgens de medewerker van Cruise America, konden we wel een maand met de propaan doen, maar we zijn een week onderweg en de helft is al op. We gebruiken het alleen om te koken, voor de koelkast en af en toe om het water te verwarmen als we gaan douchen. Geen gekke dingen dus.
Afijn, ruim op tijd waren we bij de Lower Antelope Canyon. Onze gids Daryl (een Native American) bracht ons naar de ingang van de Canyon. Omdat er twee operators zijn, die deze canyon bezoeken en er verschillende groepen vertrekken en omdat je dus al die trapjes af moet, ontstaat er een wachttijd, voor je de canyon in kunt. Deze wachttijd kan oplopen tot 2 uur, maar was voor ons 40 minuten. In de tussentijd vertelde Daryl het één en ander over de woestijn, flash floods en de canyon en hij heeft bij iedereen de instellingen van de camera’s goed gezet. Daryl wist echt met alle camera’s om te gaan.
In de canyon was het eigenlijk heel druk. Vooral in het begin, waar je na het trapje naar beneden weer een stijl trapje naar boven hebt. Later viel het wel mee, maar je moest flink doorlopen om niet in een andere groep terecht te komen . We werden dan ook telkens aangemaand door onze gids om door te lopen. Dat was eigenlijk het enige minpuntje aan dit bezoek. In de Upper Antelope Canyon was dat toch iets minder.
Ons bezoek begon officieel om 9:40 uur en om 11:40 waren we weer terug bij de wachtruimte. Hier hebben we lekker een ijsje gegeten. Intussen was het heel, heel erg heet in de Desert. De omgeving hier is een desert, maar voldoet niet aan het beeld wat ik heb van een desert. Daarbij denk ik toch aan een zandvlakte met duinen, terwijl hier nog wel kleine struiken groeien en zelfs koeien grazen. Maar wel droog en heel erg heet.
We vertrokken met onze camper naar ons volgende routepunt: de Grand Canyon. De weg is vooral heel saai. Geen bijzondere dingen te zien, alleen die desert, een rechte weg met weinig verkeer voor je, weinig verkeer achter je en weinig tegenliggers. En dan dat warme zonnetje. Erg vermoeiend om te rijden. We hadden veel last van de wind die ons af en toe bijna de weg afblies.
Bij Trading Post in Cameron waren we wel toe aan een lunch. Het was inmiddels 2 uur. De trading post was een grote souvenierswinkel met van alles en nog wat. Kitscherige dingen, maar ook echte Native kunst, Voor ieder wat wils, zeg maar. Verder was er ook een RV park, een galerie, een motel, een post office en een café/restaurant. In het café/restaurant zijn we wat gaan eten. Wat een mooie plek. We hadden uitzicht op rotsen in de woestijn en het café zelf was gedecoreerd met Indianen kleden,schilderijen en oude foto’s. Het plafond was bewerkt en er hingen ouderwetse lampen. Het was erg jammer dat er LED lampen ingestoken waren. Het was een sfeervolle plek. Van de kaart kozen we voor de Navajo Taco. Een gefrituurd brood met chilibonen, rundergehakt, milde groene chillies, cheddarkaas, ijsbergsla, tomaat en een bakje pikante salsa. De serveerster vroeg of we deze wilde delen, omdat ze erg groot waren. Dat hebben we gedaan en daar waren we erg blij om. Een halve was meer dan genoeg. De koks en bakkers onder jullie begrijpen dat een gefrituurd brood eigenlijk gewoon een soort oliebol is. Het was erg lekker. Terwijl we onze lunch eten, zien we buiten een hele rare vogel. Na een tijdje realiseren we ons dat het een Road Runner is. Geen idee hoe het beestje in het echt heet, maar het lijkt echt op dat tekenfilmfiguurtje. Als het beestje naar de overkant rent, weten we het zeker. Zo zie je maar weer, van tekenfilms kun je toch nog iets leren.
Daarna (het was inmiddels 4 uur) zijn we vol frisse moed weer verder gereden.
Om kwart voor vijf arriveerden we in het National Park Grand Canyon. Onderweg hebben we alvast genoten van het  Desert View point en het Grandview Point. Mooie uitzichten, maar helaas was het wat heiig. Daarna hadden we niet zo’n zin meer en zijn we doorgereden naar de camping Ten X, waar we iets na zevenen arriveerden. Het was toen alweer donker. De camping ligt in een bos en we hebben een erg grote plek toegewezen gekregen. We zijn erg moe van de lange saaie rit en het warme weer en gaan vroeg naar bed.