Dag 12: Wells Gray Provincial Park

Weer: zonnig, later bewolkt en ’s avonds regen
Aantal km’s gereden vandaag: 55 km
Aantal km’s gereden totaal: 1484 km
Gespotte dieren: eekhoorns, chipmunk, wilde zalm

Vanmorgen hebben we een keertje lekker uitgeslapen. Om 11 uur zaten we aan het ontbijt. Omdat er bij ons op de kampeerplaats geen zon stond, zijn we op een andere kampeerplaats, nr 24, lekker in het zonnetje gaan ontbijten.
Toen we terug liepen naar onze kampeerplek, viel er een dennenappel op de grond, vlak voor onze voeten. Er viel er nog één en toen nog één. We keken elkaar aan en keken toen omhoog. Een eekhoorn was driftig bezig om dennenappels naar beneden te gooien. Hij liet ze niet vallen, maar gooide ze echt. Hij pakte ze, beet ze met één beet los en gooide de dennenappels van zich af. We stonden er een tijdje verbouwereerd naar te kijken en dachten er niet aan om een foto te maken of het te filmen. Toen we daar wel aan dachten, stopte het beestje natuurlijk met zijn actie. (filmpje van 8 seconden) We vragen ons af, of de eekhoorn bewust dennenappels naar ons gooide, of dat hij de dennenappels naar beneden gooide om ze beneden op te peuzelen en te verzamelen. Aan het einde van de dag, lagen de dennenappels nog precies hetzelfde op de grond, dus waarschijnlijk was het toch een gerichte actie tegen ons….
Tegen de middag vertrokken we om het park verder te verkennen. We reden naar het Noorden en kwamen als eerste bij de Helmcken Falls. Dit is de beroemdste waterval van het park. 135 meter hoog. De waterval is maar een paar minuten lopen van de parkeerplaats en is wheelchair accessible.
Onze volgende stop was Bailey’s Chute. Hoewel op andere plaatsen de zalmtrek pas in oktober is, kun je bij deze Chute de zalmen tegen de stroom zien opspringen eind augustus en begin september. We hebben een tijdje ingespannen naar stroom zien kijken en inderdaad 2 zalmen zien springen. Wat een mooi gezicht! Aan de zijkant van de stroom zagen we wel regelmatig kleine visjes tegen de stroom inspringen en soms op de rotsen terecht komen.
Nadat we een  tijdje hadden staan kijken zijn we aan een wandeling van 4 km door het bos begonnen. De wandeling voerde ook nog langs de Marcus Falls en Myanth Falls. Het is een mooie wandeling. Goed te bewandelen met af en toe een klein steil stukje.
Toen we na de wandeling terugkwamen bij het platform bij Bailey’s Chute, was het er enorm druk met fotograferende en filmende mensen. Wij gingen ook nog een keertje kijken en zagen nu meer zalmen springen. Desondanks ging het fotograferen en filmen erg lastig.
We hebben nog wat in het Park rondgereden, maar vonden de stops bij Alice Lake, Shadow Lake en Norman’s Eddy niet spectaculair meer. Het waren eigenlijk meer picknickplaatsen.
Rond half zes waren we bij de camping terug. Omdat het geregend heeft is de fire ban eindelijk opgeheven en overal zag je kampeerders een kampvuurtje stoken. We zagen de camp operator (campingbeheerder) aan verschillende mensen hout verkopen. Toen hij niet bij ons kwam vragen of we hout wilden kopen, zijn we zelf naar hem op zoek gegaan. We hebben zijn laatste portie hout gekocht (10 dollar) De park operator leek qua uiterlijk een beetje op oom Jesse van de Dukes of Hazard. Een grote flinke kerel met een tuinbroek, een grijze baard, grijs halflang warrig haar en een dikke buik. Hij vroeg ons vriendelijk of we een bijl hadden en toen we ontkenden, haalden hij een grote bijl tevoorschijn. Vervolgens vroeg hij of we kranten hadden en pakten een stapel kranten uit zijn pick up. Hij vroeg Kristel om van de kranten proppen te maken en in de vuurkorf te gooien. Zelf begon hij de houten boomstammetjes te hakken. Een flink aantal dunne houtjes en een paar dikkere stronkjes. Hij hielp ons het vuurtje op te bouwen en vertelde ons hoe we het aan moesten steken. De theorie kenden we: proppen papier, kleine houtjes eromheen en als het brandt steeds een groter stuk hout erop. Alleen vorig jaar, toen onze kampvuurtjes niet lukten, hadden we telkens maar 3, 4 of 5 proppen kranten gebruikt en nu lag zo’n beetje de hele korf vol met krantenproppen. En dat is dus de truc. Ons vuurtje brandt al snel en bleef ook lekker branden. De kipfileetjes die we vandaag zouden we eten, hebben we lekker op ons vuurtje gebarbecued. We hebben bijna een halve zak met marshmallows geroosterd. We hebben aardappels en een appel in het vuur gepoft en we hebben een banaan met chocolade in folie gewikkeld en boven het vuur warm gemaakt. Allemaal lekker. We blijven buiten tot half 10 buiten bij het vuurtje zitten, want toen begon het echt hard door te regenen. Onze kleren stinken naar rook. Verschrikkelijk! Wel, laten we maar zeggen dat het kampeerdersparfum is.