Dag 11: Warme Chocomelk – Carrick-a-Rede Rope Bridge Whitepark Bay

Alweer een grijze, stormachtige en regenachtige dag. (Helaas.) Tot half zes was het hoogtepunt van de dag een kop warme chocolademelk met slagroom en marshmallows.

We waren allebei erg moe en hebben vanmorgen rustig aan gedaan. Omdat het toch nog slecht weer was, hebben we vanmorgen naar de foto’s van gisteren zitten kijken en wat foto’s uitgezocht voor bij de blog. De ervaring heeft ons geleerd dat het aan het einde van de middag vaak wat beter weer wordt.

Rond half 2 verlieten we de cottage om een stukje te gaan wandelen, maar de regen die opeens weer naar beneden viel en de rukwinden deden ons anders besluiten, We  reden naar Ballycastle om bij Donelly’s iets te drinken met iets lekkers. We parkeerden de auto op de parkeerplaats tegenover deze bakker/café, maar waren alweer behoorlijk natgeregend toen we binnenkwamen. Wat een ….weer!
We kozen voor warme chocolademelk met iets lekkers. We hadden dit plekje speciaal uitgezocht omdat dit  volgens een “local food and drink guide” een goede tent is en omdat ze er wifi hebben. De blog weer bijgewerkt en wat foto’s geupload. Nadat we anderhalf uur bij Donelly’s hadden gezeten, zijn we nog even door Ballycastle gelopen. Het was inmiddels droog, maar het waaide nog wel heel hard.

Op de terugweg naar de cottage stoppen we bij een parkeerplaats, van waaruit je uitzicht hebt op de Carrick-a-Rede touwbrug. We zien dat er ondanks het slechte weer en de harde wind, toch mensen op de brug lopen.
 Als we Ballintoy inrijden slaan we naar rechts af richting de Carrick-a-Rede brug. Misschien kunnen we een stukje dichterbij komen en foto’s van de brug maken. Bij de Carrick-a-Rede brug betaal je entree, waarna je na het betalen van de entree nog ongeveer een kilometer moet lopen, voor je bij de brug bent. Het is half zes en op het bord staat dat het laatste entreekaartje vandaag verkocht wordt om 5:15 pm. Tot onze verbazing was de kaartverkoop gesloten, maar de entree gewoon open. We wandelen daarom door. Het is een prachtig pad met aan de linkerkant de Atlantische Oceaan en aan de rechterkant witte kliffen. In de verte zien we het eiland Raithlin liggen. Het begint opeens weer hard te regenen maar tegelijkertijd kruipt de zon voor het eerst voor vandaag achter de wolken vandaan. Een regenboog is het resultaat en het einde van de regenboog rust op het eiland Raithlin.
De toegang tot de touwbrug zelf is afgesloten door een stevig en hoog hek. We maken er foto’s van en vragen ons af, of we er overheen zouden durven. Gelukkig was de kaartverkoop al dicht en hoeven we niet te serieus naar de antwoorden op deze vraag te zoeken. Het was een mooie korte wandeling die zeker de moeite waard was. We raken in gesprek met toeristen uit Puerto Rico en een viertal .Engelse (?) mannen, waarvan één duidelijk praatjes heeft. Hij biedt ons aan om foto’s van ons tweeën te maken en schiet gelijk tien foto’s. Nu zit er in ieder geval een leuke bij.
Als we bij de auto komen regent het weer ontzettend hard.

We rijden nu in de striemende regen (we zien bijna de weg niet) naar de haven van Ballintoy. Als we hier aankomen begint de zon weer te schijnen en verschijnt er wederom een regenboog die bij island Raithlin eindigt. Daar moet je dus op zoek naar de pot met goud.
Nadat de regenbui weer opgehouden is, trekken we onze wandelschoenen aan en beginnen aan de wandeling. naar Whitepark Bay. We lopen tegen de wind in en komen maar langzaam vooruit. De wandeling is 0,8 miles en loopt langs allerlei bijzondere rotsformaties in het water. Ook hier zijn veel basaltrotsen die uit het water rijzen, maar in tegenstelling tot die van de Giant’s Causeway staan deze allemaal schuin en niet recht omhoog.

Als we om kwart over acht weer in de cottage zijn maken we een stamppotje van  Turnips (knolletjes) en aardappelen. In Schotland heet dit neeps and tatties en wordt meestal geserveerd met haggis. Wij eten het met een hamburger.

We dachten dat gisteren de slechtste dag qua temperatuur was, maar dat was achteraf gezien toch vandaag.

Weer een dag voorbij. Morgen rijden we naar onze laatste cottage, het aftellen is begonnen.