Dag 22: Camper inleveren en San Francisco

Temperatuur: 31 °C
Afgelegde miles totaal: 2953,4 miles; vandaag: 86,2 miles (138 km)
Gespotte wilde dieren: geen


Vanmorgen werden we aan de kant van de weg voor de RV-campground wakker. Het hek was nog steeds dicht. We hadden gehoopt ’s morgens de campinghost te zien die ons dan zou binnen laten, maar inmiddels waren we nog steeds niet door de campinghost teruggebeld als reactie op onze voicemails van gisteravond. Ook vanmorgen hebben we een aantal keren gebeld, maar kregen we geen reactie. We willen ons graag opfrissen, maar de watertank is zo goed als leeg.
Op een gegeven moment zien we dat de poort open staat. Heel even twijfelen we, maar dan rijden we de camping op. Zonder ons aan te melden zoeken we een campingplaats en hooken we ons zelf op. Yes, we hebben water om te douchen en kunnen ons afvalwater lozen. We hebben de intentie om ons op te frissen, ons afval te lozen, de camper schoon te maken en vervolgens rond 9 uur weer te vertrekken richting San Francisco.
Toen we er een kwartiertje stonden, kwam de camping host verhaal halen. Hij was totaal niet gevoelig voor het feit dat we buiten de camping aan de weg hebben overnacht. Of voor het feit dat we heel vaak gebeld hadden, maar hem niet te pakken hebben gekregen. “Give me your reservation. Here it say that you need to arrive before 8 pm.” “Yes, we know, we had a long day travelling yesterday and arrived at 9 pm. We could not reach you then.” “If you had called before 8 pm, we had made an arrangement.” Uitgelegd dat we ons alleen wat willen opfrissen en de camper schoonmaken en dat we ongeveer 9 uur weer zouden vertrekken. Als bijzondere uitzondering mochten we blijven staan. Uitgelegd, dat wij recht hebben om op de camping te zijn tot 12 uur(uitchecktijd). Nee, dat was niet zo. Dat was alleen zo als we voor 8 pm gisteren hadden ingecheckt. Grr, wat een …niet aardige man. Juridisch gezien, heeft hij helemaal gelijk, maar toch…. Later kwam hij nog twee keer langs en moesten we de camping papieren tekenen, Daar waren wij dan weer wat minder geïnteresseerd in. In heel Amerika heerst een beetje een regeltjescultuur. Je overal maar voor indekken. Onze camper hangt ook vol met waarschuwingen. Uitkijken dat je je hoofd niet stoot, het water in de tank niet drinken, omdat je niet weet wat de herkomst is, het fornuis niet als verwarming gebruiken, als je gas ruikt de camper verlaten en vooral niet het gas aandoen, als je rijdt de heater afzetten, de rookmelder dagelijks testen, de koolmonoxide dagelijks testen (had geen zin: iemand had de bedrading kapot getrokken), het raam boven de generator niet openen als de generator draait (dan komen de uitstotingsgassen in de RV), als je gaat tanken de sleutel uit het contact, etc.. Ook onderweg wordt je voor alles en nog wat gewaarschuwd. En alles wat je doet is op eigen risico. Dat je dat laatste vooral niet vergeet.
Afijn, nadat we opgefrist waren en de RV opgeruimd hadden zijn we weer vertrokken. Onderweg hebben we nog één keer getankt.
We moesten de camper voor 11 uur inleveren, maar het werd een half uurtje later. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk over.
In Californie krijg je (en betaal je) statiegeld voor plastic flessen. In de andere staten, waar we door heen gereisd hebben, niet. We hadden alle flesjes van de hele reis bewaard. Twee grote vuilniszakken vol. Daklozen graaien in prullenbakken op zoek naar plastic flessen. Toen we de camper bijna 3 weken geleden gingen halen, kwamen we op de weg naar Cruise America, een aantal daklozen tegen. Wij hadden de intentie om de zakken met flesjes aan de eerste de beste dakloze te geven die we onderweg tegen zouden komen. Helaas, vandaag liepen er op weg naar Cruise America geen daklozen. De zakken hebben we dus bij Cruise America laten staan. Misschien dat een medewerker van Cruise America er nog een zakcentje mee heeft verdiend.
Een aantal boodschappen die je na 3 weken over houdt (olie, peper, afwasmiddel, chemicaliën voor het toilet, wat rijst, etc.) hebben we in een grote tas gedaan en aan Gijs en Linda gegeven. Een Nederlands stel die nog ging beginnen aan hun camper-avontuur in de VS. Zij maken ongeveer dezelfde route als wij, maar dan in een omgekeerde volgorde. (http://gijsenlinda.reislogger.nl)
Vanaf Cruise America hebben we de taxi gepakt naar ons hotel nabij het vliegveld. De reis met de auto zou (volgens Google Maps) ongeveer een uur duren, met het openbaar vervoer ongeveer 3,5 uur. We hadden geen zin om met de zware koffers en rugzakken 3,5 uur te reizen.
In het hotel hebben we ons wat opgefrist en zijn vervolgens met de shuttle van het hotel naar het vliegveld gereden. Daar zijn we op de BART gestapt naar 16th street.
We hebben hier wat rondgelopen in de wijken Castro (gay-wijk) en Haight Ashbury (hippie-wijk). Alle clichés worden waar in deze twee wijken.
In Castro regenboogvlaggen, “foute” woordgrapjes zoals ‘the hand job’ voor een nagelstudio, seks shops met vooral SM leather string kleding, hondentrimsalon etc.  Zelfs de daklozen en verslaafden in deze wijk zijn gay. Een oudere zwerver op sokken en in een roze korte broek heeft zichzelf in een ‘verleidelijke’ pose op het trottoir gepositioneerd. Een jonge verslaafde gekleed in een leren short met leren riempjes houdt een bord op “too ugly to prostitute, too honoust to steal”. Een feministisch uitziende pot (zonder bh, wijd t-shirt, afgezakte broek en grof gezicht) houdt een papieren beker op met kleingeld.
In Haigh Ashbury komt de wietlucht je verschillende keren tegemoet. In het park voordat we deze wijk inlopen zit een groep mensen in een kring een joint te roken. Mensen, zowel locals als toeristen, gaan gekleed in oude hippiekleding of de moderne nieuwe versie hiervan. Rastavlechten, baarden. Helaas hangt hier niet de peacefull sfeer die we hier verwacht hadden. ‘The Summer of Love’ is hot en wordt vooral commercieel uitgebuit. Winkels vol t-shirts van de summer of love, winkels met shawls en Indiase sieraden, CD winkel, rariteitenkabinet (met aangeklede opgezette dieren) en een tour in een VW busje. Muziek van David Bowie (?), Janis Joplin, Frank Zappa, Greatfull Death. Maar ook hier, heel veel verslaafde daklozen. Ze lopen in zichzelf gekeerd over straat. Ogen amper open. Er is zoveel menselijk leed in deze stad. Of eigenlijk in heel Amerika. Ook in de kleinere steden waar we geweest zijn, waren daklozen te zien.
We drinken in Haigh Ashbury een kopje koffie met iets lekkers en lopen door naar het Golden Gate park. Hier hadden we graag nog even gewandeld, maar helaas is de zon al onder en kan het ieder moment erg donker worden. Door het aantal daklozen/verslaafden willen we niet in het donker in dit park zijn en dus lopen we weer terug. Een groep daklozen met 2 honden heeft aan het begin van het park al een plek geconfisqueerd om te overnachten.
Met bus 33 gaan we terug naar 16th street, met de BART naar het vliegveld en met de shuttle bus terug naar het hotel. Bij het eetcafé (Leann’s cafe) onder het hotel eten we wat. Gelukkig staat er niet alleen fast food op het menu en nemen we chicken teriyaki met rijst en chow mein noodles met chicken. Terug op de kamer nemen we nog een kopje thee en we gaan op tijd naar bed.