Dag 9 Bryce Canyon

Temperatuur: 24 °C
Afgelegde miles totaal: 1010,7 miles; vandaag afgelegde miles 103,7 miles (166  km)
Gespotte Wilde dieren:  stinkdier (plat op de weg), 3 wasberen (aangereden), 5 dode muildierherten langs de weg, 10 levende muildierherten in het park, kolibri, grondeekhoorn.
 

Onverwacht hebben we vandaag ook nog wifi en kunnen we onze foto’s en verhalen posten.

Vandaag zijn we vertrokken uit Zion om naar Bryce Canyon te rijden. Dit keer een niet zo lange rit (87 miles/ 139 km). Om deze reis te maken moeten we door de Zion Mount Carmel Tunnel. Deze tunnel is gebouwd in de jaren 20 toen de auto’s en trucks niet zo groot waren. Voor trucks, bussen en RV’s als die van ons moet het verkeer beperkt worden tot 1 richtingsverkeer. Trucks, bussen en RVs betalen daarvoor een fee van $15. Als je het verkeer gaat regelen in een 1 richtingsbaan ontstaat er natuurlijk wat file voor zo’n tunnel. Bij de tunnel aangekomen werd gecontroleerd of we de fee betaald hadden en kregen we uitleg. In de tunnel moesten we in het midden van de weg gaan rijden. Maximaal 25 miles per uur en niet stoppen.
Na de tunnel reden we nog even door Zion National Park en genoten we van de mooie uitzichten. Zodra we het park uitreden, veranderde het landschap en was er niet veel bijzonders meer aan.

Onderweg weer getankt.
We kwamen een bordje tegen met “echte Duitse bakkerij”, hier links. Omdat we goede ervaringen hadden met de “Hollandse Bakker”, besloten we even te stoppen. Misschien hadden ze wel lekkere Duitse broodjes. De keuze was beperkt en bestond met name uit zoete Duitse bladerdeegkoeken. We stonden een beetje beteuterd te kijken naar de beperkte keuze. Toen zagen we een bordje staan met “bratworst”.  Daar hadden we wel zin in en dus bestelden we deze. Het zou 10 minuten duren. Na een minuut of vijf vraagt de dame of we alvast willen afrekenen. De rekening bedraagt 21 dollar. We schrikken nogal van de prijs. We vragen of het gewoon een broodje is met een bratwurst. Het blijkt een plate te zijn met zuurkool, broodje, worst en friet. Tja, daar hadden we nou eigenlijk geen zin in. We hadden er ook niet naar gevraagd omdat voor ons een broodje bratwurst  een Bratwurst is op een hard Duits broodje met een beetje Senf. Bij de Duitse Bakker, dachten ze daar blijkbaar anders over. Om verder geen tijd te verspillen heeft eerst Kristel het broodje in de auto gegeten en hebben we daarna gewisseld, zodat Angele het broodje kon eten. Het was niet eens een echt Duits broodje, maar een zacht hotdog broodje. De Bratwurst was geen echte Bratwurst maar een braadworst die ze ook nog eens doorgesneden hadden en dubbel gebakken hadden en de zuurkool was geen echte zuurkool maar van die flauwe zuurkool uit blik. En de frietjes, die leken wel gepaneerd ofzo. Een goede les, eet alleen locale gerechten.

Op een gegeven moment reden we door een zeer wildrijk gebied. Dit wisten we door de vele “verse” dode dieren langs de kant van de weg.  5 herten, 3 wasberen en een stinkdier.

We zijn nog langs Red Rock Canyon State Park gereden en het zal jullie niet verbazen dat het gesteente daar rood van kleur is.

De tijd gaat ook op vakantie ongemerkt te snel voorbij. De rit zou 2 uur duren. We waren al 3 kwartier later vertrokken en bij de tunnel duurde het zeker een half uur extra. Ook het tanken en het bezoekje aan de “Duitse” bakker duurde zeker een half uur. En zo was het toch al weer 14:05 dat we in Bryce Canyon aankwamen.
In Bryce Canyon hadden we geen camping gereserveerd. We wilden heel graag op één van de natuurcampings van het park staan. Deze zijn beiden First come – First serve. (wie het eerst komt, wie het eerst maalt). Van verschillende blogs hadden we begrepen dat de campings in Bryce Canyon pas laat vol raakten (in ieder geval in juli en augustus 2017) en dat je je niet echt hoefde te haasten. Helaas was er zowel op de North Campground en de Sunset Campground geen plek meer voor ons. We zijn daarom uitgeweken naar een commerciële campsite vlak buiten het park en hebben zodoende weer full Hookup vandaag.

Nadat we de camper geparkeerd hadden zijn we snel naar de gratis shuttle bus gelopen om nog een wandeling te gaan maken. Het was inmiddels als half 4.
Vanaf shuttle bus halte Inspiration Point zijn we naar shuttle bus halte Sunset Point gelopen. Een prachtige wandeling. Je hebt prachtig uitzicht op de Hoodoos. Echt heel mooi. En ook een makkelijke wandeling van 0,5 miles die bijna alleen naar beneden loopt.
Bij Sunset point zijn we verder gegaan met de Navajo Trail. Als we dachten dat we al het moois al gezien hadden, dan hadden we het mis. Keken we eerst van bovenaf op de hoodoos, nu daalde het pad steeds verder naar beneden tot we tussen de hoodoos inliepen. Een geweldige ervaring. Wat een prachtige oranje/rode aardetinten en wat een grillige vormen. We beginnen inmiddels net als de Amerikanen in  superlatieven te praten (“wow, this is fantastic!”)
Na de wandeling zijn we met de shuttle bus weer terug gereden naar de camping. We kwamen zowaar vandaag bij daglicht op de camping aan.